Zoals je ook in de vorige twee blogs (hier en hier) van onderwijsbemoeier Jan Klein hebt kunnen lezen, heeft hij een hond. Het feit dat hij nu zo vaak met haar kan wandelen, ziet hij als collateral…
Datum: 14 april 2020
Zoals je ook in de vorige twee blogs (hier en hier) van onderwijsbemoeier Jan Klein hebt kunnen lezen, heeft hij een hond. Het feit dat hij nu zo vaak met haar kan wandelen, ziet hij als collateral beauty van de coronacrisis. Daarnaast ziet hij ook ‘verbinding’ als bijkomende schoonheid van de crisis. Op welke manieren zijn we nu verbonden? En welke voordelen heeft dat?
In de film Collateral beauty speelt Will Smith Howard, een succesvolle reclameman uit New York. Na het overlijden van zijn zesjarige dochter zit hij totaal in de put. Zijn collega’s zoeken uit hoe ze hem uit de depressie kunnen krijgen. Omdat het bedrijf verliezen lijdt door zijn depressie, maken zijn collega’s een plan om hem geestelijk ongeschikt te laten verklaren. Ze beginnen te praten met Howard en zorgen er zo voor dat dood, liefde en tijd tot leven komen. Dit heeft onverwachte resultaten, want door de gesprekken begint een onverwacht genezingsproces.
Ik begrijp dat ik hiermee een deel van het plot verraad, maar ik vind het zo treffend. Juist in deze tijd. Howards echtgenote (gespeeld door Naomie Harris) wordt, terwijl ze wacht op het slechtste bericht dat je als moeder kunt verwachten, aangesproken door een oudere mevrouw die duidelijk ernstig ziek is. Zij praten samen over wat hen treft en dan zegt de oude vrouw: “Don’t forget the collateral beauty!”
En dat speelt nu ook. In deze tijd vol zorgen, gaat veel aandacht (terecht!) uit naar alle vervelende en diep trieste gebeurtenissen. En die zijn er volop. Daar wil ik niets van af doen. Maar, zoals die oude vrouw in de film zegt: Vergeet de bijkomende schoonheid niet.
Eén van die schoonheden wil ik specifiek noemen: verbinding.
Ondanks dat we op afstand moeten leven en werken, lijkt het alsof we meer verbinding zoeken en ervaren dan ooit. En kijk toch eens wat dat allemaal brengt… Zelfs de criminaliteit zit in een dip. (Wat mij betreft is dat een prima depressie.) Mensen gaan de verbinding op allerlei bijzondere, creatieve en hartverwarmende vormen aan. Ofwel: er wordt, ondanks de anderhalve meter afstand, veel meer genetwerkt.
En waarom zou men dat doen? Of liever, waarom zou jij dat niet doen? Want:
Het lange weekend van Pasen ligt achter ons. Ik hoop dat je er van hebt kunnen genieten. En voor nu wens ik je een fijne werkweek!
Ik blijf graag met je verbonden!
Jan Klein